- دقیقه 3
- 826
- يك نظر
به قلم رونیکس
26 اردیبهشت 1401
روز جمعه 6 خرداد 1401، صعود تیم فوتبال ملوان بندر انزلی به لیگ برتر پس از 6 سال، خیابان های شهر انزلی را غرق در شور و سرور ساخت.
در فاصلهی دو هفته مانده به پایان بازی ها، تیم ملوان بندر انزلی با برد دو بر صفر در برابر تیم ماشین سازی امتیازات خود را به 65 رساند و صعود خود به لیگ برتر را قطعی کرد.
هواداران ملوان، پرشورتر از همیشه در انزلی
پیش از این پیروزی نیز ملوان روزهای خوبی را در لیگ یک ایران سپری میکرد. با توجه به حضور ملوان در بالاهای جدول، همه چشم به انتظار پرواز قوی سپید به سطح اول فوتبال کشور بودند. انتظاری که با صعود این تیم به لیگ برتر برآورده شد. شاگردان مازیار زارع در آخرین دیدار خود با یک برد خانگی صعود خود را نهایی کردند و مثل همیشه در یک روز بارانی و ورزشگاهی مملو از تماشاگر، اشک شوق و باران با هم در هم آمیخت.
طرفداران ملوان مثل همیشه پس از هر پیروزی شعار « انزلی عروسیه» را در خیابان های شهر فریاد زدند و این دقیقا همان اتفاقیست که پس از هر برد پدیدار میشود؛ پس از هر پیروزی در انزلی یک عروسی به وسعت یک شهر برگزار میشود و تا این جوعجیب را از نزدیک نبینید باورتان نمیشود که این شعار بر خلاف آن چیزی که به نظر میرسد ابدا اغراق آمیز نیست! دربند انزلی برد ملوان یعنی عروسی و شکست خوردن یعنی …
هواداری از ملوان با چیزی که انتظارش را دارید کاملا متفاوت است. این قوی سپید در قلب مردم لانه کرده و این درخت تنومند ریشه در جان مردم شهر دارد.
در شهری که پوشیدن پیراهنی به غیر از پیراهن سفید ملوان خیانت است، هواداری از این باشگاه فاصله و حد و مرز ندارد. ملوان در هیچ شهری تنها نیست. بازیکنان این تیم همیشه مطمئن هستند که درهر ورزشگاه حداقل کنجی را با چند چهره آشنا برای خوشحالی پس از گل دارند.
کوچه پس کوچهها، زمینهای خاکی، سواحل خیس و ماسهای دریای کاسپین در شهر ساحلی بندر انزلی مهد پرورش بازیکنان بزرگی در فوتبال کشوربودهاست. از کاپیتان اسبق تیم ملی سیروس قایقران افسانهای تا عزیز اسپندار و غفور جهانی یاهمانی که شیر گیلان صدایش میزنند.
علاقهمندان به فوتبال در این شهر در جمعهای فوتبالی خود ورزشگاه این شهر را با اقتباس از نام ورزشگاهی مشهور در ایتالیا (سن سیرو) «سن سیروس» صدا میکنند، یعنی سیروس مقدس.
بله اسطورههای ملوان برای طرفدارن این باشگاه فقط چهرههایی محبوب نیستند که آرزوی گرفتن چند عکس یادگاری را با آنها داشته باشند، بلکه مقدساند!
آنها علاقهی زیادی داشتند تا ورزشگاه شهرشان به نام کاپیتان فقید باشگاه یعنی سیروس قایقران نامگذاری شود. آنها لقبی که خود ساخته بودند را برای ورزشگاه تختی بندر انزلی آنقدر تکرار کردند و در رسانهها گفتند تا نام ورزشگاه بالاخره به ورزشگاه سیروس قایقران تغییر نام پیدا کرد. این پویش جمعی و به کرسی نشاندن یک نظر احتمالا در تاریخ فوتبال این کشور بی سابقه است که فقط انزلیچیها از پس آن برمی آمدند.
شاید آن روزی که صالح نیا که معلم ورزش مدارس انزلی بود تیم را با جمعی از شاگردان خود تشکیل میداد فکرش را هم نمیکرد که چه اتفاق بزرگی در حال رخ دادن است. او احتمالا هرگز باور نمیکرد که حرکتی که آغاز کنندهاش بوده به بخش مهمی از فرهنگ عامه شهر باران گره میخورد و سالیان سال باعث خلق اشک و لبخند مردم شهر خواهد بود.
رونیکس، همراه و حامی تیم محبوب انزلی
رونیکس، حامی همیشگی تیم محبوب و پر افتخار بندر انزلی، صعود مقتدرانهی قوهای خزری به لیگ برتر را به طرفداران، بازیکنان و کادر فنی و مدیریتی این تیم تبریک میگوید. رونیکس مفتخر است که با حمایت از ورزش و جوانان ایران توانسته سهمی در رشد و ارتقای سطح ورزش داشتهباشد و شادی را به طرفداران پرشمار این تیم محبوب در سراسر کشور، هدیه کند.
برای ملوان، قوی سپید خزری
[…] […]